જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,

 
જ્યારે પ્રણયની જગમાં શરૂઆત થઈ હશે,
ત્યારે પ્રથમ ગઝલની રજૂઆત થઈ હશે.

પહેલા પવનમાં ક્યારે હતી આટલી મહેક,
રસ્તામાં તારી સાથે મુલાકાત થઈ હશે.

ઘૂંઘટ ખુલ્યો હશે ને ઊઘડી હશે સવાર,
ઝુલ્ફો ઢળી હશે ને પછી રાત થઈ હશે.

ઊતરી ગયા છે ફૂલના ચહેરા વસંતમાં,
તારા જ રૂપરંગ વિષે વાત થઈ હશે.

'આદિલ'ને તે જ દિવસથી મળ્યું દર્દ દોસ્તો,
દુનિયાની જે દિવસથી શરૂઆત થઈ હશે.
 

મોજમાં રેવું મોજમાં રેવું….

 
મોજમાં  રેવું  મોજમાં  રેવું, મોજમાં  રેવું  મોજમાં  રેવું  રે.
અગમ અગોચર અલખ ધણીની ખોજમાં રેવું

સંસાર ખોટો કે સપનું ખોટું સૂઝ પડે નઇ રે,
યુગ વિત્યા ને યુગની પણ જુઓ સદીયુંથઇ ગઇ રે
મરમી પણ ઇનો મરમ ન જાણે કૌતુક કેવું રે….મોજમાં….

ગોતવા જાવ તો મળે નહીં ગોત્યો ગહન ગોવિંદો રે.
ઇ રે હરી ભગતું ને હાથવગો છે પ્રેમ પરખંદો રે
આવા દેવ ને દીવો કે ધૂપ શું દેવો દિલ દઇ દેવું રે…મોજમાં …

લાયલાગે તોયે બળે નહીં એવા કાળજા કીધા રે
જીવન નથી જંજાળ જીવન જીવવા જેવું રે….મોજમાઁ…

રામક્રૂપા એને રોજ દિવાળી રંગના ટાણા રે
કામ કરે એની કોઠી એ કોઇ દિ’ ખૂટે ન દાણા રે
કીએ અલગારી કે આળસુ થઇ ભવ આયખું ખોવું રે…મોજમાઁ…
 

ઓ હ્રદય, તેં પણ ભલા! કેવો ફસાવ્યો છે મને,

 
ઓ હ્રદય, તેં પણ ભલા! કેવો ફસાવ્યો છે મને,
જે નથી મારા બન્યા, એનો બનાવ્યો છે મને,
સાથ આપો કે ના આપો, એ ખુશી છે આપની,
આપનો ઉપકાર, મારગ તો બતાવ્યો છે મને,
આ દુઃખ ના કાળમાં એને કરું છું યાદ હું,
મારા સુખના કાળમાં જેણે હસાવ્યો છે મને,
કૈં નહોતુ એ છતાં, સૌ એ મને લુંટી ગયા,
કૈં નહોતુ એટલે, મે પણ લુટાવ્યો છે મને,
આમ તો હાલત અમારા બેય ની સરખી જ છે,
મે ગુમાવ્યા એમને, એણે ગુમાવ્યો છે મને,
એ બધા “બેફામ” જે આજે રડે છે મોત પર,
એ બધાએ જિંદગી આખી રડાવ્યો છે મને.
 

લાલ કસુંબલ આંખડી, તારી પાઘડીએ પાણી

 
લાલ કસુંબલ આંખડી, તારી પાઘડીએ પાણી,
તને પરથમ અર્પણ કરું, મારા શાયર મેઘાણી.

સોરઠ મીઠી રાગણી, રાગ મીઠો મલ્હાર,
રણમાં મીઠી વીરડી, જંગ મીઠી તલવાર.

ધન ધન કાઠિયાવાડ, ધન ધન તારું નામ,
પાકે જ્યાં નરબંકડા, ને રૂપ પદમણી નાર.

ઊંચો ગઢ ગિરનાર, વાદળથી વાતું કરે,
મરતા રાખેંગાર, ખેરડી, ખાંગો નવ થયો.

સુંદર ભોમ સોરઠ તણી, જ્યાં નિર્મળ વહેતાં નીર,
જ્યાં જાહલ જેવી બેનડી અને નવઘણ જેવો વીર.

ઊંચો ગઢ ગિરનાર, વાદળથી વાતું કરે,
મરતા રાખેંગાર, ખેરડી, ખાંગો નવ થયો.

શિયાળે સોરઠ ભલો, ઉનાળે ગુજરાત,
ચોમાસે વાગડ ભલો, કચ્છડો બારે માસ.

ધન ધન કાઠિયાવાડ, ધન ધન તારું નામ,
પાકે જ્યાં નરબંકડા, ને રૂપ પદમણી નાર.

કાઠિયાવાડની કામિની, હળકતી માથે હેલ,
ભરી બજારે નીકળે, ઢળકતી જાણે ઢેલ.

અમારી ધરતી સોરઠદેશની ઊંચો ગઢ ગિરનાર,
સાવજડાં સેંજળ પીએ, એનાં નમણાં નર ને નાર

કાઠિયાવાડમાં કોક દિ, ભૂલો પડ ભગવાન,
તું થા મારો મહેમાન, તને સરગ ભુલાવું શામળા
 

અંધેરી નગરી ને ગંડુ રાજા

 
 પૂરી એક અંધેરી ને ગંડુ રાજા,
 ટકે શેર ભાજી ને ટકે શેર ખાજાં;
 બધી ચીજ વેચાય ત્યાં ભાવ એકે,
 કદી સારી બૂરી ન વેચે વિવેકે.

 ત્યાં જઈ ચઢ્યા બે ગુરુ એક ચેલો,
 ગયો ગામમાં માગવા શિષ્ય પેલો;
 લીધી સુખડી હાટથી આપી આટો,
 ગુરુ પાસ જઈને કહે, “ખૂબ ખાટ્યો.”

 ગુરુજી કહે, “રાત રહેવું ન આંહી,
 સહુ એક ભાવે ખપે ચીજ જ્યાંહી;
 હશે ચોરને શાહનો ન્યાય એકે,
 નહી હોય શિક્ષા ગુનાની વિવેકે.

 ન એ વસ્તીમાં એક વાસો વસીજે,
 ચલો સદ્ય ચેલા જવું ગામ બીજે.”
 કહે શિષ્ય, “ખાવા પીવા ખૂબ આંહી,
 તજી તેહ હું તો ન આવીશ ક્યાંહી.”

 ગુરુએ બહુ બોધ દીધો જ ખાસો,
 “નહીં યોગ્ય આંહી રહ્યે રાતવાસો.”
 ન માની કશી વાત તે શિષ્ય જયારે,
 ગુરુજી તજીને ગયા ગામ ત્યારે.

 રહ્યા શિષ્યજી તો ત્યહાં દિન ઝાઝા,
 બહુ ખાઈપીને થયા ખૂબ તાજા;
 પછીથી થયા તેહના હાલ કેવા,
 કહું છું હવે હું સુણો સદ્ય તેવા.

 તસ્કર ખાતર પાડવા, ગયા વણિકને દ્ધાર;
 તહાં ભીત તૂટી પડી, ચોર દબાયા ચાર.
 માત પ્રભાતે ચોરની, ગઈ નૃપને ફરિયાદ;
 શૂળી ઠરાવી શેઠને, ડોશીની સૂણી દાદ.

 “એવુ ઘર કેવું ચણ્યું, ખૂન થયાં તે ઠાર;
 રાતે ખાતર ખોદતાં, ચોર દબાયા ચાર.”
 વણિક કહે, “કડિયા તણો એમાં વાંક અપાર;
 ખરેખરી એમાં નથી, મારો ખોડ લગાર.”

 કડિયાને શૂળી ઠરી, વણિક બચ્યો તે વાર;
 ચૂક એ ગારો કરનારની, કડિયે કરી ઉચ્ચાર.
 ગારો કરનાર કહે, “પાણી થયું વિશેષ;
 એ તો ચૂક પખાલીની, મારી ચૂક ન લેશ”

 પુરપતી કહે પખલીને, “જો તું શૂળીએ જાય,
 આજ પછી આ ગામમાં, એવા ગુના ન થાય.”
 “મુલ્લાં નીસર્યા મારગે, મેં જોયુ તે દિશ;
 પાણી અધિક તેથી પડ્યું, રાજા છાંડો રીસ.”

 મુલ્લાંજીને મારવા, કરી એવો નિરધાર;
 શૂળી પાસે લઈ ગયા, મુલ્લાંને તે વાર.
 ફળ જાડું શૂળી તણું, મુલ્લાં પાતળે અંગ;
 એવી હકીકત ચાકરે, જઈ કહી ભૂપ પ્રસંગ.

 ભૂપ કહે, “શું હરઘડી આવી પૂછો કોઈ;
 શોધી ચઢાવો શૂળીએ, જાડા નરને જોઈ.”
 જોતાં જોતાં એ જડ્યો, જોગી જાડે અંગ;
 બહુ દિન ખાઈને બન્યો, રાતે માતે રંગ

 શિષ્ય મુદત માગી ગયો ગુરુ પાસે પસ્તાય;
 ગુરુએ આવી ઉગારિયો, અદભૂત કરી ઉપાય.
 જોગી શૂળી પાસ જઈ કહે, “ભૂપ સુણ કાન,
 આ અવસર શૂળીએ ચઢે, વેગે મળે વિમાન.”

 ચેલો બોલ્યો, “હું ચઢું” ને ગુરુ કહે, “હું આપ;”
 અધિપતિ કહે, “ચઢીએ અમો, પૂરણ મળે પ્રતાપ.”
 ગુરુએ ચેલાને ગામથી, પહોંચાડ્યા ગાઉ પાંચ;
 રાજા શૂળી પર રહ્યો, અંગે વેઠી આંચ.

 -દલપતરામ 
 

છેલ્લો કટોરો ઝેરનો

 
છેલ્લો કટોરો  ઝેરનો  આ  પી જજો બાપુ
સાગર પીનારા અંજલિ નવ ઢોળજો બાપુ

અણખૂટ   વિશ્વાસે  વહ્યું   જીવન તમારું
ધૂર્તો   દગલબાજો  થકી   પડિયું પનારું
શત્રુ  તણે  ખોળે  ઢળી    સુખથી સુનારું
આ આખરી  ઓશિકડે  શિર સોંપવું બાપુ
કાપે ગર્દન  ભલે રિપુ  મન માપવું બાપુ

છેલ્લો કટોરો  ઝેરનો  આ  પી જજો બાપુ
સાગર પીનારા અંજલિ નવ ઢોળજો બાપુ

સુર અસુરના આ નવયુગી ઉદધિ  વલોણે
શી  છે  ગતાગમ  રત્નના   કામી  જનોને
તું  વિના  શંભુ    કોણ   પીશે  ઝેર   દોણે
હૈયા  લગી  ગળવા  ઝટ  જાઓ  રે  બાપુ
ઓ સૌમ્ય-રૌદ્ર કરાલ-કોમલ જાઓ રે બાપુ

છેલ્લો કટોરો  ઝેરનો  આ  પી જજો બાપુ
સાગર પીનારા અંજલિ નવ ઢોળજો બાપુ

જગ મારશે મેંણા  ન આવ્યો  આત્મજ્ઞાની
ના'વ્યો  ગુમાની  પોલ  પોતાની પિછાની
જગપ્રેમી  જોયો દાઝ  દુનિયાની ન જાણી
આજાર માનવજાત આકુળ થઈ રહી બાપુ
તારી તબીબી  કાજ એ  તલખી રહી બાપુ

છેલ્લો કટોરો  ઝેરનો  આ  પી જજો બાપુ
સાગર પીનારા અંજલિ નવ ઢોળજો બાપુ

જા  બાપ  માતેલ  આખલાને   નાથવાને
જા  વિશ્વહત્યા  ઉપરે   જળ      છાંટવાને
જા  સાત   સાગર  પાર  સેતુ   બાંધવાને
ઘનધોર વનની વાટને  અજવાળતો  બાપુ
વિકરાળ   કેસરિયાળને  પંપાળતો   બાપુ
ચાલ્યો જજે તુજ ભોમિયો ભગવાન છે બાપુ
છેલ્લો   કટોરો   ઝેરનો   પી  આવજે બાપુ

- ઝવેરચંદ મેઘાણી
 

રે પંખીડા ! સુખથી ચણજો

 
રે પંખીડા ! સુખથી ચણજો, ગીત વા કાંઈ ગાજો
શાને આવાં મુજથી ડરીને, ખેલ છોડી ઊડો છો ?

પાસે જેવી ચરતી હતી આ ગાય તેવો જ હું છું
ના ના કો' દી' તમ શરીરને  કાંઈ હાનિ કરું હું
ના પાડી છે તમ તરફ  કૈં  ફેંકવા  માળીને  મેં
ખુલ્લું  મારું  ઉપવન  સદા  પંખીડાં સર્વને  છે

રે ! રે ! તો યે કુદરતથી મળી ટેવ બીવા જનોથી
છો બીતાં તો મુજથી પણ સૌ ક્ષેમ તેમાં જ માની

જો ઊડો તો જરૂર ડર છે  ક્રૂર કો' હસ્તનો, હા 
પાણો ફેંકે તમ તરફ, રે ! ખેલ એ તો જનોના

દુ:ખી છું કે કુદરત તણા સામ્યનું ઐક્ય ત્યાગી
રે ! રે ! સત્તા તમ પર જનો ભોગવે ક્રૂર આવી

-કલાપી 

 

ગુજરાત મોરી મોરી રે

 
મળતાં મળી ગઈ મોંઘેરી ગુજરાત
ગુજરાત મોરી મોરી રે
ભારતની ભોમમાં ઝાઝેરી ગુજરાત
ગુજરાત મોરી મોરી રે

સાબરનાં મર્દાની સોણલાં સુણાવતી
રેવાનાં અમૃતની મર્મર ધવરાવતી
સમંદરનાં મોતીની છોળે નવરાવતી
ગુજરાત મોરી મોરી રે

ગિરનારી ટૂંકો ને ગઢ રે ઈડરિયા
પાવાને ટોડલે મા’કાળી મૈયા
ડગલે ને ડુંગરે ભર દેતી હૈયાં
ગુજરાત મોરી મોરી રે

આંખની અમીમીટ ઊમટે ચરોતરે
ચોરવાડ વાડીએ છાતી શી ઊભરે
હૈયાનાં હીર પાઈ હેતભરી નીતરે
ગુજરાત મોરી મોરી રે

કોયલ ને મોરને મેઘમીઠે બોલડે
નમણી પનિહારીને ભીને અંબોડલે
નીરતીર સારસ શાં સુખડૂબ્યાં જોડલે
ગુજરાત મોરી મોરી રે

નર્મદની ગુજરાત દોહ્યલી રે જીવવી
ગાંધીની ગુજરાત કપરી જીરવવી
એક વાર ગાઈ કે કેમ કરી ભૂલવી
ગુજરાત મોરી મોરી રે

ભારતની ભોમમાં ઝાઝેરી ગુજરાત
ગુજરાત મોરી મોરી રે
મળતાં મળી ગઈ મોંઘેરી ગુજરાત
ગુજરાત મોરી મોરી રે

-ઉમાશંકર જોશી
 

હતો હું સૂતો પારણે પુત્ર નાનો

 
 હતો હું સૂતો પારણે પુત્ર નાનો
 રડું છેક તો રાખતું કોણ છાનો
 મને દુખી દેખી દુખી કોણ થાતું
 મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું

 સૂકામાં સુવાડે ભીને પોઢી પોતે
 પીડા પામું પંડે તજે સ્વાદ તો તે
 મને સુખ માટે કટુ કોણ ખાતું
 મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું

 લઈ છાતી સાથે બચી કોણ લેતું
 તજી તાજું ખાજું મને કોણ દેતું
 મને કોણ મીઠા મુખે ગીત ગાતું
 મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું

 પડું કે ખડું તો ખમા આણી વાણી
 પડે પાંપણે પ્રેમનાં પૂર પાણી
 પછી કોણ પોતાતણું દૂધ પાતું
 મહા હેતવાળી દયાળી જ મા તું

 -દલપતરામ 
 

વિનાશકાળે વિપરીત બુદ્ધિ

 
સીતા સમાણી સતી કોણ શાણી
પતિ-પ્રતિજ્ઞાય   સદા  પ્રમાણી
કુરંગ  હણવા મતિ  ભ્રષ્ટ  કીધી
વિનાશકાળે    વિપરીત    બુદ્ધિ

કેવા  હતા   કૌરવ  કાળજ્ઞાની
કુસંપમાં  પાછી  કરી ન પાની
કપાઈ  મૂઆ દ્વેષ સહિત ક્રોધી
વિનાશકાળે   વિપરીત   બુદ્ધિ
 
નિપુણતા  ન્યાય  વિષે  ધરાવી
નળે  સુકીર્તિ  જગતમાં  જમાવી
ગુમાવી  ગાદી   દ્યૂતને  વળુંધી
વિનાશકાળે    વિપરીત    બુદ્ધિ

યદુપુરી  યાદવ  યાદ  આણો
સુરા વિષે જીવ ભલો  ભરાણો
મૂઆ  મૂકી  સર્વ  શરીર  શુદ્ધિ
વિનાશકાળે   વિપરીત   બુદ્ધિ
 
રૂડો  હતો  રાવણ  શાસ્ત્રવેત્તા
નવે   ગ્રહો   નિકટમાં  રહેતા
હરી  સીતા  કષ્ટ લહ્યું  કુબુદ્ધિ
વિનાશકાળે   વિપરીત  બુદ્ધિ
-બુલાખીરામ
 

હરિનો મારગ છે શૂરાનો

 
હરિનો મારગ છે શૂરાનો, નહિ કાયરનું કામ જોને;
પરથમ પહેલું મસ્તક મૂકી, વળતા લેવું નામ જોને

સુત વિત્ત દારા શીશ સમરપે, તે પામે રસ પીવા જોને;
સિંધુ મધ્યે મોતી લેવા, માંહી પડ્યા મરજીવા જોને

મરણ આંગમે તે ભરે મૂઠી, દિલની દુગ્ધા વામે જોને;
તીરે ઊભા જુએ તમાસો, તે કોડી નવ પામે જોને

પ્રેમપંથ પાવકની જ્વાળા, ભાળી પાછા ભાગે જોને;
માંહી પડ્યા તે મહાસુખ માણે, દેખનહારા દાઝે જોને

માથા સાટે મોંઘી વસ્તુ, સાંપડવી નહિ સહેલ જોને;
મહાપદ પામ્યા તે મરજીવા, મૂકી મનનો મેલ જોને

રામ-અમલમાં રાતામાતા પૂરા પ્રેમી પરખે જોને;
પ્રીતમના સ્વામીની લીલા, તે રજનિ-દન નરખે જોને
- પ્રીતમદાસ
 

જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી

 
જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી, ત્યાં ત્યાં સદાકાળ ગુજરાત!
જ્યાં જ્યાં બોલાતી ગુજરાતી, ત્યાં ત્યાં ગુર્જરીની મહોલાત!

ઉત્તર દક્ષિણ પૂર્વ કે પશ્ચિમ, જ્યાં ગુર્જરના વાસ;
સૂર્ય તણાં કિરણો દોડે ત્યાં, સૂર્ય તણો જ પ્રકાશ.
જેની ઉષા હસે હેલાતી, તેનાં તેજ પ્રફુલ્લ પ્રભાત;
જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી, ત્યાં ત્યાં સદાકાળ ગુજરાત!

ગુર્જર વાણી, ગુર્જર લહાણી, ગુર્જર શાણી રીત,
જંગલમાં પણ મંગલ કરતી, ગુર્જર ઉદ્યમ પ્રીત.
જેને ઉર ગુજરાત હુલાતી, તેને સુરવન તુલ્ય મિરાત;\
જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી, ત્યાં ત્યાં સદાકાળ ગુજરાત!

કૃષ્ણ દયાનંદ દાદા કેરી પુણ્ય વિરલ રસ ભોમ;
ખંડ ખંડ જઈ ઝૂઝે ગર્વે કોણ જાત ને કોમ.
ગુર્જર ભરતી ઉછળે છાતી ત્યાં રહે ગરજી ગુર્જર માત;
જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી, ત્યાં ત્યાં સદાકાળ ગુજરાત!

અણકીધાં કરવાના કોડે, અધૂરાં પૂરાં થાય;
સ્નેહ, શૌર્ય ને સત્ય તણા ઉર, વૈભવ રાસ રચાય.
જય જય જન્મ સફળ ગુજરાતી, જય જય ધન્ય અદલ ગુજરાત!
જ્યાં જ્યાં વસે એક ગુજરાતી, ત્યાં ત્યાં સદાકાળ ગુજરાત!

- અરદેશર ફરામજી ખબરદાર
 

એક જ દે ચિનગારી

 
એક જ દે ચિનગારી, મહાનલ !
એક જ દે ચિનગારી

ચકમક લોઢું ઘસતાં ઘસતાં ખરચી જિંદગી સારી
જામગરીમાં તણખો ન પડ્યો, ન ફળી મહેનત મારી
મહાનલ... એક દે ચિનગારી...

ચાંદો સળગ્યો, સૂરજ સળગ્યો, સળગી આભઅટારી
ના સળગી એક સગડી મારી, વાત વિપતની ભારી
મહાનલ... એક દે ચિનગારી...

ઠંડીમાં મુજ કાયા થથરે, ખૂટી ધીરજ મારી
વિશ્વાનલ ! હું અધિક ન માગું, માગું એક ચિનગારી
મહાનલ... એક દે ચિનગારી...

- હરિહર ભટ્ટ
 

મંગલ મંદિર ખોલો

 
મંગલ મન્દિર ખોલો,
દયામય ! મંગલ મન્દિર ખોલો !

જીવનવન અતિ વેગે વટાવ્યું,
દ્વાર ઊભો શિશુ ભોળો,
દયામય ! મંગલ મન્દિર ખોલો !

તિમિર ગયું ને જ્યોતિ પ્રકાશ્યો,
શિશુને ઉરમાં લ્યો, લ્યો,
દયામય ! મંગલ મન્દિર ખોલો !

નામ મધુર તમ રટ્યો નિરન્તર,
શિશુ સહ પ્રેમે બોલો,
દયામય ! મંગલ મન્દિર ખોલો !

દિવ્ય-તૃષાતુર આવ્યો બાલક,
પ્રેમ-અમીરસ ઢોળો,
દયામય ! મંગલ મન્દિર ખોલો !
- નરસિંહરાવ દિવેટિયા
 

ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી

 
 પ્રૌઢ સિંધુ પરે ઝૂકતી પશ્ચિમે 
 મધ્યમાં એશિયાની અટારી
 હિંદ દેવી તણી કમર પર ચમકતી 
 દ્રઢ કસી તીક્ષ્ણ જાણે કટારી
 પ્હાડ ઉન્નત મુખે કીર્તિ ઉચ્ચારતા 
 ગર્જતી જલનિધિગાનસરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 ઉદરમાં અરુણને ધારતી ઊજળી
 પ્રાચી જ્યાં ખીલતી પરમ રમ્ય
 પ્રિય પતિ ભાનુ સત્કારવા જલધિ પર 
 નિત્ય સંધ્યા રચે કનકહમ્ય
 અનિલની લહર ચૈતન્ય પ્રસરાવતી
 બલવતી શરીરસંતાપહરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 રસિક હૈડાં લસે મર્મ મુખમંડળે
 માનવી મીઠડાં પ્રેમભીનાં
 પાણી જ્યાં આકરા મરદની મૂછના
 લલિત લાવણ્ય જ્યાં સુંદરીનાં
 સજલ ધનરાજીમાં ઝબૂકતી વીજ શી
 ઘૂંઘટે ચમકતી સલજ્જ રમણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી

 હ્રદય ગૌરવભર્યા રૂધિરથી ધબકતાં
 હબકીને કદી ના હામ તજતાં
 નાકને કારણે શૂર નરનારીઓ
 હર્ષથી મૃત્યુના સાજ સજતાં
 શિર સાટે મળે મૈત્રી મોંઘી જહાં
 પૂર્ણ આતિથ્યની પ્રેમઝરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 ભગર ભેંશો વડી હાથણી જેવડી
 ધેનું જ્યાં સિંહ સન્મુખ ધસતી
 ઘોડીઓ માણકી તીખી તાજણ સમી
 જાતવંતી ઘણી જ્યાં નીપજતી
 યુદ્ધમાં અડગ ત્રમજુટમાં ના હટે
 વેગવંતી દીસે ચપળ હરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 કાઠી ખસીયા વસ્યા શૂર રજપૂત જ્યાં
 મેર આહિર ગોહિલ વંકા
 ખડગના ખેલની રંગભૂમિ મહીં
 જંગના વાજતા નિત્ય ડંકા
 સિંધુડો સૂર જ્યાં ભીરૂને ભડ કરે
 ધડુકતા ઢોલ ત્રાંબાળુ ધણણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 યુદ્ધ ઘમસાણ જ્યાં કૈંક જામ્યાં અહા
 મરદના વચનની ટેક માટે
 નિત્ય તૈયાર જમદૂત શા જંગમાં
 જન્મભૂમિ તસુ એક સાટે
 શત્રુ હો મિત્ર કે બંધુ સંગાથ પણ
 ક્ષત્રિવટ ઊજળી એકવરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 વૈર વેંડારવા કારમાં તો ય જ્યાં 
 અભય વીરવદન પર શૌર્ય હસતાં
 વૈરી સ્વાગતે ધન્ય જ્યાં માનવી 
 આપવા શિર સન્મુખ ધસતાં
 મસ્તી સમી શુદ્ધ મરદાનગી કુલીનતા
 મરદને જ્યાં કરી પ્રેમ પરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 વિકટ ગિરિ ગવહરે વાઘ સિંહો રહે
 ગજવતા જંગલોને હૂંકારે
 માનભંગે થઈ મરણિયા 
 આથડે બહારવટિયા ભડવીર ભારે
 શૌર્યગીતો અહા ગુંજતી એહના
 ઘૂઘવે ઘેલી સરિતા ડુંગરની
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 કડક ધરતી જહાં ખડકની આકરી
 ડુંગરા ડુંગરી ને કરાડો
 મુકુટ શા મંદિરો ગાજતાં શિર ધરી
 ગજવતા ગગન ઊંચા પહાડો
 ગીર ગોરંભતી ગાય જ્યાં નેસમાં 
 ખડકતી દૂધની પિયૂષઝરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 ધાવીને દૂધ મજબુત ધરણી તણાં
 પાક પૌષ્ટિક જ્યાં વિવિધ પાકે
 મઘમઘે પુષ્પ મકરંદ ભમરા પીએ
 કોયલો ગાન ગાતી ન થાકે
 લીલીકુંજાર નાઘેર શી ભૂમિકા
 લ્હેર જ્યાં સિંધુની શાંતિકરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 આવી શત્રુંજયે જાય ગિરનાર પરે 
 અનખ પંખી સમો સૂર્ય વ્યોમે
 ગહનતલ ઘુમટથી ઝળકતાં એમના
 પિચ્છ વેરાય અગણિત ભોમે
 પશ્ચિમે અસ્તમાં શોભતી ક્ષિતિજ શી
 ચાંદલો ચોડીને ભાલ ધરતી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી
 
 દ્વારિકા કનકની દુર્ગપુરી જહાં
 કૃષ્ણની કીર્તિદીપ્તિ પ્રકાશે
 યાદવી યુદ્ધના સ્મરણ પ્રાચીન જ્યાં
 સંઘર્યાં સિંધુતટમાં પ્રભાસે
 સ્વામિનારાયણે ધર્મ સંસ્થાપીને 
 શીખવી ભક્તિ નિષ્કામ-કરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી

 ભક્ત નરસિંહ જ્યાં નાચિયો નેહમાં
 સંપદા પામીયો જ્યાં સુદામો
 વીર ગાંધી દયાનંદ જ્યાં નીપજ્યા
 સતી અને સંતનો જ્યાં વિસામો
 ગામે ગામ ઊભા સ્થંભ પોકારતા
 શૂરના ગુણની ગાથા વરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી

 ભક્તિ ને શૌર્યને રંગે રોળાઈ જ્યાં
 ગુર્જરી ગુણગંભીર ગીરા
 ગીતસાગર મહીં મસ્ત એ મલપતી
 અલપતી મધુર આલાપ ધીરા
 ભાટ ને ચારણો ભભકતા કવિત જ્યાં
 પંચમો વેદ દુહો સુચરણી
 ભારતી ભોમની વંદું તનયા વડી
 ધન્ય હો ધન્ય સૌરાષ્ટ્ર ધરણી

 -ત્રિભુવન ગૌરીશંકર વ્યાસ
 

જનનીની જોડ સખી નહી જડે રે લોલ

 
મીઠા મધુ ને મીઠા મેહુલા રે લોલ
એથી મીઠી તે મોરી માત રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

પ્રભુના એ પ્રેમતણી પૂતળી રે લોલ
જગથી જૂદેરી એની જાત રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

અમીની ભરેલ એની આંખડી રે લોલ
વ્હાલનાં ભરેલાં એના વેણ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

હાથ ગૂંથેલ એના હીરના રે લોલ
હૈયું હેમંત કેરી હેલ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

દેવોને દૂધ એનાં દોહ્યલા રે લોલ
શશીએ સિંચેલ એની સોડ્ય રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

જગનો આધાર એની આંગળી રે લોલ
કાળજામાં કૈંક ભર્યા કોડ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

ચિત્તડું ચડેલ એનું ચાકડે રે લોલ
પળના બાંધેલ એના પ્રાણ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

મૂંગી આશિષ ઉરે મલકતી રે લોલ
લેતા ખૂટે ન એની લહાણ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

ધરતી માતા એ હશે ધ્રૂજતી રે લોલ
અચળા અચૂક એક માય રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ 

ગંગાનાં નીર તો વધે ઘટે રે લોલ
સરખો એ પ્રેમનો પ્રવાહ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

વરસે ઘડીક વ્યોમવાદળી રે લોલ
માડીનો મેઘ બારે માસ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ 

ચળતી ચંદાની દીસે ચાંદની રે લોલ
એનો નહિ આથમે ઉજાસ રે
જનનીની જોડ સખી! નહી જડે રે લોલ

 

વૈષ્ણવજન તો તેને રે કહીયે

 
વૈષ્ણવજન તો તેને રે કહીયે, જે પીડ પરાઈ જાણે રે.
પરદુઃખે ઉપકાર કરે તોયે, મન અભિમાન ન આણે રે.

સકળ લોકમાં સહુને વંદે, નિંદા ન કરે કેની રે.
વાચ કાછ મન નિશ્ચલ રાખે, ધન ધન જનની તેની રે.

સમદ્રષ્ટિને તૃષ્ણા ત્યાગી, પરસ્ત્રી જેને માત રે.
જિહ્વા થકી અસત્ય ન બોલે, પરધન નવ ઝાલે હાથ રે.

મોહ માયા વ્યાપે નહિ જેને, દ્રઢ વૈરાગ્ય જેના મનમાં રે.
રામ નામ શું તાળી રે વાગી, સકળ તિરથ તેના તનમાં રે.

વણલોભી ને કપટ રહિત છે, કામ ક્રોધ નિવાર્યા રે.
ભણે નરસૈયો તેનું દર્શન કરતા, કુળ ઈકોતેર તાર્યા રે
 

મારું વનરાવન છે રૂડું

 
 એ મારું વનરાવન છે રૂડું
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું
 એ મારું વનરાવન છે રૂડું
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 એ નહિ આવું વાં નંદજીના લાલ રે
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 બેસીને રેવું  ને  ટગ ટગ જોવું
 બેસીને રેવું  ને  ટગ ટગ જોવું
 નહિ ખાવું કે મારે નહિ રે પીવું
 ઓ નંદજીના લાલ રે
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 કે મારું વનરાવન છે રૂડું
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 સરગના લોક તો છે અતિ કૂડાં
 સરગના લોક તો છે અતિ કૂડાં
 વાંથી વ્રજના ચોક મારે રૂડાં
 ઓ નંદજીના લાલ રે
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 એ મારું વનરાવન છે રૂડું
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 એ રે વિશે બે નોળિયા હતાં જો
 એ રે વિશે બે નોળિયા હતાં જો
 એને સતવર મેલ્યા જો ને કાઢી
 ઓ નંદજીના લાલ રે
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 એ મારું વનરાવન છે રૂડું
 વૈકુંઠ નહિ રે આવું

 એ સરગથી જો ને અમને સોહામણું
 અમને માનવને  મૃત્યલોક રે
 પણ ઈમાં મોટી વાતું દોહ્યલી
 વળી પાછો મરણ વિજોગ

 

રૂડી ને રંગીલી

 
રૂડી ને રંગીલી વ્હાલા તારી વાંસળી રે લોલ
રૂડી ને રંગીલી વ્હાલા તારી વાંસળી રે લોલ

આ વાંસલડી મારે મંદિરિયે સંભળાય જો
આ પાણીડાંની મશે રે જીવણ જોવા નિસર્યાં રે લોલ

આ બેડાં તે મેલ્યા માન સરોવર પાળ જો
આ ઈંઢોળી વળગાડી આંબલિયાની ડાળમાં રે લોલ

આ ગોપી હાલ્યા વગડા તે વનની મોઝાર જો
આ કાન વણખોટીલા કેડો મારો રોકી ઊભા રે લોલ 

આ કેડો મેલો પાતળિયા ભગવાન જો
આ સાસુડી હઠીલી મારી નરદમ મેણાં બોલશે રે લોલ

આ વાગે તારા ઝાંઝરનો ઝણકાર જો
આ હળવા હળવા હાલે ચાલે રે રાણી રાધિકા રે લોલ

જીવલડો મારો આકુળ વ્યાકુળ થાય જો
 

આ અહિયાં તો દીઠાં મેં તો કામણગારા કાનને રે લોલ

આ નીરખી નીરખી થઈ છું હું તો ન્યાલ જો
આ નરસૈંયાના સ્વામી અમને બાયું ભલે મળ્યાં રે લોલ

રૂડી ને રંગીલી વ્હાલા તારી વાંસળી રે લોલ
રૂડી ને રંગીલી વ્હાલા તારી વાંસળી રે લોલ

જોડે રહેજો રાજ

 
જોડે રહેજો રાજ
 તમે કિયા તે ભાઈની ગોરી, કોની વહુ
 જોડે રહેજો રાજ
જોડે કેમ રહું રાજ
 મને શરમના શેરડાં ફૂટે ને
 જોને દિવો બળે હો રાજ
જોડે નહિ રહું રાજ
 શિયાળાની ટાઢ પડે ને
 જોડે કેમ રહું રાજ
જોડે રહેજો રાજ
 ફૂલની પછેડી સાથે રે હો લાડવઈ
 જોડે રહેજો રાજ
જોડે કેમ રહું રાજ
 મને શરમના શેરડાં ફૂટે ને
 જોને દિવો બળે હો રાજ
જોડે નહિ રહું રાજ
 ઉનાળાના તાપ પડે ને
 જોડે કેમ રહું રાજ
જોડે રહેજો રાજ
 ફૂલના પંખા સાથે રે હો લાડવઈ
 જોડે રહેજો રાજ
જોડે કેમ રહું રાજ
 મને શરમના શેરડાં ફૂટે ને
 જોને દિવો બળે હો રાજ
જોડે નહિ રહું રાજ
 ચોમાસાની ઝડીઓ પડે ને
 જોડે કેમ રહું રાજ
જોડે રહેજો રાજ
 મોતીના મોડિયા સાથે રે હો લાડવઈ
 જોડે રહેજો રાજ
જોડે કેમ રહું રાજ
 મને શરમના શેરડાં ફૂટે ને
 જોને દિવો બળે હો રાજ
 *  *  *  *  *
જીવલડો વલોવાયો
 તમે ઓરા આવો રાજ
જીવલડો વલોવાયો
 તમે ઓરા આવો રાજ
જોડે રહેજો રાજ
 ચાંદા-સૂરજની સાખે ભવોભવ
જોડે રહેજો રાજ
 ચાંદા-સૂરજની સાખે ભવોભવ
જોડે રહેજો રાજ

 

પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો

 
છેલાજી રે
મારે હાટુ પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો
એમાં રૂડાં રે મોરલિયા ચિતરાવજો
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો
છેલાજી રે

રંગ રતુંબલ કોર કસુંબલ
પાલવ પ્રાણ બિછાવજો રે
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો
છેલાજી રે

ઓલ્યા પાટણ શે’રની રે મારે થાવું પદમણી નાર
ઓઢી અંગ પટોળું રે  એની રેલાવું રંગધાર
હીરે મઢેલા ચૂડલાની જોડ મોંઘી મઢાવજો રે
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો
છેલાજી રે

ઓલી રંગ નીતરતી રે મને પામરી ગમતી રે
એને પહેરતાં પગમાં રે  પાયલ છમછમતી રે
નથણી લવિંગિયાં ને ઝૂમખાંમાં મોંઘાં મોતી મઢાવજો રે
પાટણથી પટોળાં મોંઘાં લાવજો
છેલાજી રે

 

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો

 
તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો
આવ્યાં ત્યારે અમર થઈને રો’

મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઈ ચડાવું ફૂલ
મા’દેવજી પરસન થિયા ત્યારે આવ્યાં તમે અણમૂલ

તમે મારું નગદ નાણું છો, તમે મારું ફૂલ વસાણું છો
આવ્યાં ત્યારે અમર થઇને રો’

મા’દેવ જાઉં ઉતાવળી ને જઈ ચડાવું હાર
પારવતી પરસન થિયાં ત્યારે આવ્યા હૈયાના હાર

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો
આવ્યાં ત્યારે અમર થઈને રો’ 

હડમાન જાઉં ઉતાવળી ને જઈ ચડાવું તેલ
હડમાનજી પરસન થિયા ત્યારે ઘોડિયાં બાંધ્યાં ઘેર

તમે મારાં દેવનાં દીધેલ છો, તમે મારાં માગી લીધેલ છો
આવ્યાં ત્યારે અમર થઈને રો’
 

શેરી વળાવી સજ્જ કરું

 
 શેરી વળાવી સજ્જ કરું, ઘરે  આવો ને
 આંગણિયે વેરું ફૂલ, મારે ઘરે આવો ને

 ઉતારા દેશું ઓરડા, ઘરે આવો ને
 દેશું દેશું મેડીના મોલ, મારે ઘરે આવો ને
 શેરી વળાવી સજ્જ કરું, ઘરે આવો ને

 દાતણ દેશું દાડમી, ઘરે આવો ને
 દેશું દેશું કણેરી કાંબ, મારે ઘરે આવો ને
 શેરી વળાવી સજ્જ કરું, ઘરે આવો ને

 નાવણ દેશું કુંડિયું, ઘરે આવો ને
 દેશું દેશું જમનાજીના નીર મારે ઘરે આવો ને
 શેરી વળાવી સજ્જ કરું, ઘરે આવો ને

 ભોજન દેશું લાપશી, ઘરે આવો ને
 દેશું દેશું સાકરિયો કંસાર, મારે ઘરે આવો ને
 શેરી વળાવી સજ્જ કરું, ઘરે આવો ને

 રમત દેશું સોગઠી, ઘરે આવોને
 દેશું દેશું પાસાની જોડ, મારે ઘરે આવો ને
 શેરી વળાવી સજ્જ કરું, ઘરે આવો ને

 પોઢણ દેશું ઢોલિયા, ઘરે આવોને
 દેશું દેશું હિંડોળા ખાટ, મારે ઘરે આવો ને
 શેરી વળાવી સજ્જ કરું, ઘરે આવો ને

 

હું તો કાગળિયાં

 
હું તો કાગળિયાં લખી લખી થાકી
   કાનુડા તારા મનમાં નથી

   આવા શિયાળાના ચાર ચાર મહિના આવ્યા
   મારા કાળજડાં ઠરી ઠરી જાય રે
   પાતળીયા તારા મનમાં નથી

   હું તો કાગળિયાં લખી લખી થાકી
   કાનુડા તારા મનમાં નથી

   આવા ઉનાળાના ચાર ચાર મહિના આવ્યા
   મારા પાવલિયાં બળી બળી જાય રે
   છોગાળા તારા મનમાં નથી

   હું તો કાગળિયાં લખી લખી થાકી
   કાનુડા તારા મનમાં નથી

   આવા ચોમાસાનાં ચાર ચાર મહિના આવ્યા
   મારી ચૂંદલડી ભીંજાઇ ભીંજાઇ જાય રે
   
   કાનુડા તારા મનમાં નથી
   હું તો કાગળિયાં લખી લખી થાકી
   કાનુડા તારા મનમાં નથી

 

મારે ટોડલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે

 
મારે ટોડલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે
મારાં હૈડાં હારોહાર
મારાં દલડાં લેરાલેર
જનાવર જીવતાં ઝાલ્યાં રે, મોર ક્યાં બોલે
મારે ટોડલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે

મારે કમખે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે
મારી ચુંદડી લેરાલેર
જનાવર જીવતાં ઝાલ્યાં રે, મોર ક્યાં બોલે
મારે ટોડલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે

મારા કડલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે
મારી કાંબીયું લેરાલેર
જનાવર જીવતાં ઝાલ્યાં રે, મોર ક્યાં બોલે
મારે ટોડલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે

મારે હારલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે,
મારાં હૈડાં હારોહાર
મારાં દલડાં લેરાલેર
જનાવર જીવતાં ઝાલ્યાં રે, મોર ક્યાં બોલે
મારે ટોડલે બેઠો રે, મોર ક્યાં બોલે

 

લવિંગ કેરી લાકડિયે

 
લવિંગ કેરી લાકડિયે રામે સીતાને માર્યાં જો
ફૂલ કેરે દડૂલિયે સીતાએ વેર વાળ્યાં જો

રામ ! તમારે બોલડિયે હું પરઘેર બેસવા જઈશ જો
તમે જશો જો પરઘેર બેસવા, હું વાતુડિયો થઈશ જો

રામ ! તમારે બોલડિયે હું પરઘેર દળવા જઈશ જો
તમે જશો જો પરઘેર દળવા હું ઘંટુલો થઈશ જો

રામ ! તમારે બોલડિયે હું પરઘેર ખાંડવા જઈશ જો
તમે જશો જો પરઘેર ખાંડવા હું સાંબેલું થઈશ જો

રામ ! તમારે બોલડિયે હું જળમાં માછલી થઈશ જો
તમે થશો જો જળમાં માછલી હું જળમોજું થઈશ જો

રામ ! તમારે બોલડિયે હું આકાશવીજળી થઈશ જો
તમે થશો જો આકાશવીજળી હું મેહુલિયો થઈશ જો

રામ ! તમારે બોલડિયે હું બળીને ઢગલી થઈશ જો
તમે થશો જો બળીને ઢગલી હું ભભૂતિયો થઈશ જો
 

અચકો મચકો કાં રે લી

 
તમે કિયા તે ગામનાં ગોરી રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી
  
અમે નવાનગરના ગોરી રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

તમે કિયા તે ગામથી આવ્યા રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

અમે પોરબંદરથી આવ્યા રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

તમે કેટલી તે બેન કુંવારી રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

અમે સાતે બેન કુંવારી રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

તમે કેટલા ભાઈ કુંવારા રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

અમે સાતે ભાઈ કુંવારા રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

તમને કઈ કન્યા ગમશે રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

અમને શામળી કન્યા ગમશે રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

એ કાળીને શું કરશો રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

એ કાળી ને કામણગારી રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી

અમે નવાનગરની છોરી રાજ
અચકો મચકો કાં રે લી
 

ગુલાબી કેમ કરી જાશો

આભમાં ઝીણી ઝબૂકે વીજળી
ઝીણા ઝરમર વરસે મેહ
ગુલાબી કેમ કરી જાશો ચાકરી

ભીંજાય હાથી ને ભીંજાય ઘોડલાં રે
ભીંજાય હાથીને બેસતલ સૂબો
ગુલાબી કેમ કરી જાશો ચાકરી

ભીંજાય મેડી ને ભીંજાય માળિયાં રે
ભીંજાય મેડીની બેસતલ રાણી
ગુલાબી કેમ કરી જાશો ચાકરી

તમને વહાલી તમારી ચાકરી
અમને વહાલો તમારો જીવ
ગુલાબી નહિ જવા દઉં ચાકરી

વહુએ વગોવ્યાં મોટા ખોરડાં

ગામમાં સાસરિયું ને ગામમાં પિયરયું રે લોલ
કહેજો દીકરી સખદખની વાત જો
કવળાં સાસરિયામાં જીવવું રે લોલ

હરખના દાડા તો માતા વહી ગયા રે લોલ
દખનાં ઉગ્યાં છે ઝીણા ઝાડ જો
કવળાં સાસરિયામાં જીવવું રે લોલ

પછવાડે ઊભેલ નણંદ સાંભળે રે લોલ
વહુ કરે છે આપણા ઘરની વાત જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

નણંદીએ જઈ સાસુને સંભળાવિયું રે લોલ
વહુ કરે છે આપણા ઘરની વાત જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

સાસુએ જઈ સસરાને સંભળાવિયું રે લોલ
વહુ કરે છે આપણા ઘરની વાત જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

સસરાએ જઈ જેઠને સંભળાવિયું રે લોલ
વહુ કરે છે આપણા ઘરની વાત જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

જેઠે જઈ પરણ્યાને સંભળાવિયું રે લોલ
વહુ કરે છે આપણા ઘરની વાત જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

પરણ્યે જઈને તેજી ઘોડો હાંકિયો રે લોલ
જઈ ઝૂકાડ્યો ગાંધીડાને હાટ જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

અધશેર અમલ તોળાવિયાં રે લોલ
પાશેર તોળાવ્યો સોમલખાર જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

સોના વાટકડે અમલ ઘોળિયાં રે લોલ
પી જાઓ ગોરાંદે નકર હું પી જાઉં જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

ઘટક દઈને ગોરાંદે પી ગયાં રે લોલ
ઘરચોળાની તાણી એણે સોડ જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

આટકાટનાં લાકડાં મંગાવિયા રે લોલ
ખોખરી હાંડીમાં લીધી આગ જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

પહેલો વિસામો ઘરને આંગણે રે લોલ
બીજો વિસામો ઝાંપા બહાર જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

ત્રીજો વિસામો ગાયોને ગોંદરે રે લોલ
ચોથો વિસામો સમશાન જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

સોના સરીખી વહુની ચેહ બળે રે લોલ
રૂપલા સરીખી વહુની રાખ જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

બાળી ઝાળીને ઘરે આવિયાં રે લોલ
હવે માડી મંદીરિયે મોકળાશ જો
વહુએ વગોવ્યાં મોટાં ખોરડાં રે લોલ

આ ભવનો ઓશિયાળો હું થયો રે લોલ
હવે માડી દેજો દોટાદોટ જો
આ સહુનો ઓશિયાળો હું થયો રે લોલ

દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી..

દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી, વાગડમાં મ દેજો રે સૈ
વાગડની વઢીયારણ સાસુ દોહ્યલી રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

દીએ દળાવે મુને, દીએ દળાવે મુને, રાતલડીએ કંતાવે રે સૈ
પાછલે તે પરોઢીએ પાણી મોકલે રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

ઓશીકે ઈંઢોણી વહુ, ઓશીકે ઈંઢોણી વહુ, પાંગતે સીંચણિયું રે સૈ
સામી તે ઓરડીએ, વહુ તારું બેડલું રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

ઘડો ન બુડે મારો, ઘડો ન બુડે, મારું સીંચણિયું નવ પૂગે રે સૈ
ઊગીને આથમિયો દી કૂવા કાંઠડે રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

ઊડતા પંખીડા વીરા, ઊડતા પંખીડા વીરા, સંદેશો લઈ જાજો રે સૈ
દાદાને કહેજો કે દીકરી કૂવે પડે રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

કહેજો દાદાને રે, કહેજો દાદાને રે, મારી માડીને નવ કહેજો રે સૈ
માડી મારી આંસુ સારશે રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

કૂવે ન પડજો દીકરી, કૂવે ન પડજો દીકરી, અફીણિયાં નવ ઘોળજો રે સૈ
અંજવાળી તે આઠમનાં આણાં આવશે રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

કાકાના કાબરિયા, કાકાના કાબરિયા, મારા મામાના મૂંઝડિયા રે સૈ
વીરાના વઢિયારા વાગડ ઊતર્યા રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

કાકાએ સીંચ્યું, કાકાએ સીંચ્યું ને મારા મામાએ ચડાવ્યું રે સૈ
વીરાએ આંગણ બેડું ફોડિયું રે, સૈયોં કે હમચી, સૈયોં કે હમચી
દાદા હો દીકરી, દાદા હો દીકરી

ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા..

ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા

આંખ મિલાવી આંખ કાં સંતાય છે
પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા

પ્રેમનો અંજામ પણ આવો હશે નો'તી ખબર
પ્રેમનો અંજામ પણ આવો હશે નો'તી ખબર
દિલ દઈ દિલદાર પણ છોડી જશે
નો'તી ખબર
આંખે આવી શમણાં કાં વિખરાય છે
પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા

દિલ છે તારી પાસ ને હું દૂર છું કોને કહું
દિલ છે તારી પાસ ને હું દૂર છું કોને કહું
આંધીમાં અટવાયો હું મજબૂર છું
કોને કહું
ગુનો નથી પણ સજા મને કાં થાય છે
પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા

મનમંદિરમાં દેવ બનાવી  જેની  પૂજા કરતી'તી
મનમંદિરમાં દેવ બનાવી  જેની  પૂજા કરતી'તી
આશાના દીવડાં પ્રગટાવી ચરણે ફૂલો ધરતી'તી
એ અણમોલાં ફૂલો કાં કરમાય છે પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા
ઘાયલને શું થાય છે પૂછો તો ખરા

ચિત્રપટઃ પારકી થાપણ